Oriole

Om op een zaterdagavond na terugkomst uit midden-Amerika de jetlag te lijf te gaan kies ik ervoor om een hapje te eten bij Bridges. Helaas is het restaurant volgeboekt maar de heer aan de telefoon geeft aan dat bij hun garden bistro Oriole nog wel een plekje is. En hoe lekker is het om met zo'n 25 graden buiten op een mooie binnenplaats te mogen dineren.

De gastvrouw van ook restaurant Bridges ontvangt ons hartelijk en begeleidt ons naar een tafeltje in de charmante groene binnentuin van het Sofitel hotel The Grand. De setting van de tafeltjes is wat sober in het groene decor en zou wat mij betreft toch wel met linnen gedekt mogen zijn. De dame die ons bedient heeft helaas weinig aandacht en laat je lang wachten. Bij het inzien van de wijnkaart in combinatie met de matige aandacht krijgen wij wat twijfels.

Ik waag het erop om terug te lopen naar de desk van de gastvrouw om te vragen of er toch niet wellicht een tafeltje in het restaurant Bridges is vrijgekomen. Ik leg haar uit dat wij iets meer willen dan wat wij bij Oriole verwachten te krijgen. Tot mijn teleurstelling is er geen tafel meer beschikbaar dus als laatste redmiddel vraag ik haar de wijnkaart van het restaurant te mogen inzien en dat is gelukkig geen enkel probleem.

Het bestellen van een fles wijn van de kaart van Bridges lijkt onze tafeldame te hebben wakker geschut en begeleidt onze tafel met iets meer aandacht. Je deelt hier wat kleinere gerechtjes of maakt er zelf een meer gangen menu van. Alles is even smaakvol en de borden zijn mooi opgemaakt. De binnentuin laat je zelfs even vergeten dat je in hartje Amsterdam zit.

Kanttekening bij Oriole is dat het personeel beter geïnstrueerd dient te worden en op locaties als deze altijd een man meer in de bediening zou moeten hebben.