Ricard Camarena - Valencia
Ooit bij een eerder bezoek aan Valencia al eens een tweetal zaken van Ricard Camarena mogen bezoeken. Te weten; Canalla Bistro en Central Bar in de Mercado Central. De eerst genoemde kon mij destijds maar minimaal bekoren maar daarentegen waren wij erg enthousiast over de Central Bar. Nu hoef ik niet uit te leggen dat setting zo ontzettend belangrijk is. Canalla Bistro zat vol met Nederlanders die net als ik toentertijd het advies van de eerste de beste foodblogger volgde.
De veel minder onder de aandacht gebrachte Central Bar bezocht ik rond lunchtijd en zat vol met Spanjaarden die staand aan de bar hun lunch met een overheerlijk glaasje vino nuttigde... Dus zo zie je maar weer..
Door die laatste ervaring is de naam van Ricard Camarena wel blijven hangen en bij dit bezoek stond hij wederom op de agenda nu ik ook wist dat de jonge Nederlandse chef Jeffrey van Zijl in de keuken stond.
Op een wat drukkere straat net buiten het centrum van Valencia betreed je door 2 grote bijna fort-achtige deuren het binnenplein van een voormalige bommenfabriek. Wat navraag leert dat in dit grote pand drie functies zitten: het restaurant, een museum voor moderne fotografie en een opvangcentrum voor kinderen met een moeilijke jeugd.
Het is een gigantische ruimte met klinisch design en wanneer de gastheer ons vanaf de ingang begeleid naar de entree van het restaurant lijkt alles tot in de puntjes geregisseerd, althans dat lijkt..
In soort loungegedeelte twijfel je als je naar rechts kijkt toch wel echt of je niet in een zeer modern ingerichte bibliotheek terecht bent gekomen maar als je naar links kijkt zie je gelukkig een prachtige glazen ruimte waar allemaal wijnen liggen. En uiteraard heb ik niets tegen op een mooie bibliotheek maar wel in combinatie met fine dining. Dan kan ik me mooiere en meer uitdagende settings voorstellen. De ruimte is zeker niet onaangenaam mede doordat je kan zien dat er prachtige en hoogwaardige materialen zijn gebruikt voor de inrichting. De zwarte brigade lijkt wat stijf en onzeker maar dat zou ook kunnen omdat ze de Engelse taal wat minder machtig zijn. Na een klein grapje lijkt het ijs te zijn gebroken en is op uitstekende wijze de ruimte bepaald tussen gast en zijn of haar benadering.
Ook het restaurant is sober ingericht maar heeft wel een warme uitstraling. Een vrij Scandinavisch gevoel krijg ik hierbij. Grote open keuken waar een flinke brigade aan het werk is. Ik wil niet teveel verklappen voor degenen die besluiten na het lezen hiervan om Ricard Camarena een bezoekje te brengen maar een erg leuk detail is dat de amuses genuttigd worden aan blok staand bij de keuken. Terwijl je meekijkt wat er in de keuken allemaal gebeurt vertellen de chefs, en bij ons in dit geval Jeffrey van Zijl, wat meer over de ingrediënten van het menu, de vele hectare grond waar zij zelf hun groente verbouwen en het veelzijdige gebruik van de producten. De inhoud, schil en sappen..alles wordt gebruikt voor de overheerlijk amuses en ook later in het menu komt dit volledig tot zijn recht. Het design van het restaurant, de liefde voor producten maar ook het team wordt bij de gasten onder de aandacht gebracht op een harmonieuze wijze.
Ik was destijds helaas erg verkouden maar de bezorgdheid van de maître was hartverwarmend en het heeft niets afgedaan aan de beleving van de prachtige smaken die ik heb mogen proeven deze avond. Mijn complimenten!
