Restaurant Alba
“My only regret in life is that I did not drink more wine” - Ernest Hemingway
Hmmm...Deze uitspraak die de website van Restaurant Alba domineert is een uitspraak die ik enorm kan waarderen en voorspelt niets dan goeds zou je denken!
Dus na op menig food blog Restaurant Alba te zijn tegengekomen en als beste Amsterdamse nieuwkomer in gerenommeerd food-magazine (you can do the math) te zijn benoemd kon ik er bijna niet omheen hier niet eens te gaan kijken.
Achteraf heb ik toch een beetje spijt me te laten verleiden door wat kennelijk de goegemeente tegenwoordig als hip, trendy en kwalitatief hoogstaand bestempeld.
Restaurant Alba, gelegen aan de Wibautstraat, fleurt met haar terras de kleine inham halverwege de Wibaut zeker op. Maar ik ben bang dat daar ook alles mee is gezegd. Het interieur is sober met oude kantine stoeltjes en te hoge banken t.o.v. de tafels langs de zijkant.
Het studentikoze personeel is vriendelijk maar merkbaar niet ervaren. Dit restaurantje kenmerkt zich namelijk door het schenken van natuurwijnen. En wat ik hier echt als een groot gemis ervaar is dat het personeel op geen enkele wijze uitleg geeft over waar Restaurant Alba voor staat, welke type wijn er zoal geschonken wordt en wat de gedachte hier achter is. Het lijkt mij dat draagvlak creëren voor een niet officieel erkend product toch wel het minste is wat je als klant zou mogen verwachten.
Wij dachten met een Weisburgunder redelijk op safe te zitten. En misschien komt het door de lettergrootte van de wijnkaart die zelfs met leesbril niet te lezen is maar deze appelcider bleek een grote misser. Ik ben blijkbaar dol op pesticiden want een bespoten druif aangevuld met sulfiet, enzymen en gist in de wijn complementeren een gerecht toch vele malen meer dan een glaasje troebele appelsap ben ik bang.
Opvallend vond ik ook dat de meeste mensen hier een glas rood drinken. En goed voorbeeld doet volgen want ook wij konden ons iets beter vinden in een weliswaar te koud geschonken l'Engoulevent uit 2016.
De gerechten van de vrij kleine kaart zijn niet onaardig maar ook niet bijzonder. Als entree nemen wij de wat eentonig uitgevoerde charcuterie en de deviled eggs wat spannend klinkt maar niet meer is dan een iets wat pittiger gevuld eitje.
Wat ik mis in tentjes als deze is kennis van zaken en duidelijkheid waar het zich in onderscheid. De wijnen hebben dus kennelijk geen verhaal en de gerechten worden met een zeer beknopte toelichting uitgeserveerd. Dus wederom rijst de vraag waarom dit soort restaurants zo worden opgehemeld?
Als je een liefhebber van natuurwijnen bent misstaat dit restaurantje niet in de middenmoot van de horeca in Amsterdam maar uitgesproken is het zeker niet. Ik heb me daar al eens eerder over uitgelaten maar de commerciële blogs die dit soort tentjes de hemel in prijzen zijn misleidend en hebben helaas vaak, in mijn optiek, niets met kwaliteit en aandacht te maken.
